Ο Αργύρης Ζήλος, ένας άνθρωπος που έγραψε τη μουσική με λέξεις, πέθανε.
Και δεν ήταν απλά ένας κριτικός — ήταν ένας μουσικός βοηθός, ένας καθρέφτης που έδειχνε όχι μόνο τι άκουγες, αλλά και γιατί το άκουγες.
Δεν συγκαταβατούσε. Αν κάτι δεν του άρεσε, το ανέλυε με σκληρή ειλικρίνεια. Αν κάτι τον συνεπήρε, το ξεσήκωνε σαν η φράση «Αυτό αξίζει». Δεν ήταν φίλος της μόδας ή των επιφανειών· ήταν φίλος της ουσίας. Μέσα από άρθρα, ραδιόφωνο και εκπομπές, σε έκανε να σκεφτείς, να αμφισβητήσεις, να αισθανθείς.
Η ελληνική μουσική σκηνή χάνει έναν από τους πιο συνεπή, αυθεντικούς της ανθρώπους. Μια φωνή που δεν «έγραφε για να πουλήσει», αλλά για να μιλήσει. Και αυτό — πίστεψέ με — σπανίζει.
Το κενό του δεν γεμίζει εύκολα. Αλλά η κληρονομιά του θα συνεχίσει να ηχεί σε κάθε νότα που συνοδεύεται από σκέψη.
Αναρτήσεις
