Ο Τάσος Δούσης δεν μάσησε κουβέντα – και καλά έκανε.
Βγήκε, μίλησε και είπε αυτά που πολλοί σκέφτονταν αλλά κανείς δεν τολμούσε να πει για την υπόθεση του Σπύρου Μαρτίκα και τα 620.000 ευρώ που έκαναν φτερά πιο γρήγορα κι από τουρίστα που είδε απόδειξη στη Μύκονο.
Ο Δούσης ξεκίνησε με τη βαριά φιλοσοφία του Αϊνστάιν περί ανοησίας, φόβου και απληστίας, λες και προλόγιζε σεμινάριο… αυτογνωσίας. Και κάπου εκεί καρφώνει το βασικό του point: η απληστία είναι το «αόρατο βραχιόλι» που φοράνε όσοι ψάχνουν εύκολο χρήμα, κι αυτό ήταν – κατά τη γνώμη του – το λάθος του Μαρτίκα. Ένα λάθος που πληρώνεται ακριβά όταν μπαίνεις στα πλυντήρια των απατεώνων, όπου σε ξεπλένουν από λογική, όχι από λεφτά.
Παρά τη συμπάθεια που είπε ότι νιώθει για τον πόνο του Μαρτίκα, δεν χάιδεψε αυτιά. Του θύμισε – εμμέσως πλην σαφώς – ότι η εξυπνάδα και η απληστία δεν πάνε παρέα. Και ότι όταν κυνηγάς «σίγουρα κέρδη» και χρυσά βουνά, στο τέλος μένεις με… άμμο στην τσέπη.
Τόνισε κι ένα ακόμη που πονάει αλλά είναι αλήθεια: οι απατεώνες δεν χρειάζεται να είναι ιδιοφυίες. Το μόνο που χρειάζονται είναι θύματα που ονειρεύονται γρήγορο χρήμα. Και κάπου εκεί αρχίζει το πάρτι των σχήμα Πόντσι – οι νέοι πληρώνουν τους παλιούς, μέχρι να πέσει η φάση σαν πυργάκι από τραπουλόχαρτα.
Το συμπέρασμα του Δούση ήταν καθαρό και κοφτερό:
Δεν υπάρχει εύκολο χρήμα. Η απληστία σε κάνει δυστυχισμένο. Και το πάθημα κάποιων πρέπει να γίνει μάθημα όλων.
Το είπε ωμά, το είπε καθαρά. Και με βάση τα σχόλια που ακολούθησαν, μάλλον πολλοί περίμεναν να το ακούσουν.
Αναρτήσεις
