Στην Κρήτη, εκεί που η… τιμή μετράει πιο πολύ κι από τη ζωή, κάποιοι αποφάσισαν ότι ένας πυροβολισμός δεν φτάνει.
Έκοψαν τη γλώσσα ενός 70χρονου κτηνοτρόφου, για να μην έχει ούτε φωνή, ούτε επιστροφή. Και όλα αυτά γιατί, λένε, «μπορεί να πρόδωσε» την χασισοφυτεία στην αστυνομία.
Αλλά ας το δούμε καθαρά: δεν μιλάμε για μια… παραδοσιακή διαμάχη. Μιλάμε για ένα καθεστώς τρόμου, όπου η φρίκη γίνεται μάθημα για όποιον τολμήσει να «μαρτυρήσει». Στο ίδιο μοτίβο, ένας συγγενής του θύματος δέχθηκε επίθεση με καυστικό υγρό — προφανώς για να θυμούνται όλοι ποιος αποφασίζει ποιος μιλάει και ποιος σωπαίνει.
Η ελληνική κοινωνία παρακολουθεί με ανάμικτα συναισθήματα — σοκ, αγανάκτηση, αλλά και μια αίσθηση ότι αυτό το «παραδοσιακό έθιμο» έχει βγει εντελώς εκτός ελέγχου. Το μόνο σίγουρο; Η βία δεν τελειώνει εδώ. Κάθε τέτοιο περιστατικό στέλνει μήνυμα σε όλους: η σιωπή είναι… χρυσός, αλλιώς η τιμωρία είναι αμείλικτη.
Και ναι, μπορεί η πολιτεία να μιλάει για εξάρθρωση κυκλωμάτων και καταπολέμηση της βίας, αλλά όταν η φρίκη γίνεται καθημερινότητα, τα λόγια είναι απλώς… αέρας.
Αναρτήσεις
