Σαν σήμερα, 23 Οκτωβρίου 1925, γεννήθηκε στην Ξάνθη ένας άνθρωπος που δεν χώρεσε ποτέ σε κανένα καλούπι.
Ο Μάνος Χατζιδάκις δεν ήταν απλώς ένας συνθέτης — ήταν μια στάση ζωής. Ένωσε τη λόγια με τη λαϊκή μουσική, μίλησε για την Ελλάδα όπως ήθελε εκείνος και όχι όπως τον βόλευε να την ακούει το σύστημα.
Φέτος, συμπληρώνονται 100 χρόνια από τη γέννησή του. Κι όσο κι αν αλλάζουν οι εποχές, το αποτύπωμά του παραμένει ακέραιο.
Ο Χατζιδάκις δεν κολάκεψε ποτέ κανέναν, ούτε δέχτηκε να του υπαγορεύσουν τι θα πει και τι θα παίξει.
Ακόμα κι όταν τολμούσε να «παίξει» λογοκριμένους στίχους του Διονύση Σαββόπουλου, εκεί όπου άλλοι σιωπούσαν, εκείνος απαντούσε με μουσική και με λόγια που πόνεσαν:
«Υπουργέ, είσαι βλάξ»
είπε κάποτε σε κρατικό αξιωματούχο που του ζήτησε να κατεβάσει τραγούδι από το ραδιόφωνο.
Αυτός ήταν ο Μάνος.
Δεν είχε ανάγκη να είναι ευχάριστος· προτιμούσε να είναι αληθινός.
Κι αυτός είναι ίσως ο λόγος που, έναν αιώνα μετά, εξακολουθούμε να τον ακούμε — όχι σαν νοσταλγία, αλλά σαν υπόμνηση ότι το ταλέντο χωρίς θάρρος είναι απλώς διακόσμηση.
Αναρτήσεις
