Τραγωδία στο Παλαιό Φάληρο: Κατήγγειλαν τη μάνα 15 μέρες πριν

 

Ένα κοριτσάκι νεκρό. Στη θάλασσα. Μόνο του.
Ένα μικρό παιδί, που αντί να παίζει με κουβαδάκια σε μια παραλία, βρέθηκε άψυχο να επιπλέει στο νερό.

 Και πίσω από αυτή τη φρίκη, η συνηθισμένη ελληνική ιστορία: αδιαφορία, αμέλεια, κρατική τύφλωση.

Δεν είναι η πρώτη φορά. Και, φοβόμαστε, ούτε η τελευταία.

Γιατί, ΝΑΙ, είχαν καταγγείλει τη μητέρα.
Γιατί, ΝΑΙ, κάποιοι ήξεραν.
Και ΝΑΙ, 15 μέρες πριν είχε γίνει σήμα — αλλά το παιδί ήταν ακόμη με μια μητέρα χωρίς χαρτιά, χωρίς σταθερή ταυτότητα, χωρίς κοινωνικό έλεγχο, χωρίς καμία προστασία για το ίδιο της το παιδί.

Η μητέρα ήταν αλλοδαπή. Άστεγη. Παραμελημένη. Ή ίσως και επικίνδυνη. Δεν είναι θέμα φυλής ή εθνικότητας — είναι θέμα ευθύνης.
Και οι ευθύνες… δεν έχουν διαβατήριο. Έχουν πρόσωπα. Και γραφεία. Και σφραγίδες. Και… σιωπές.

Είχαν μια ευκαιρία να σώσουν ένα παιδί.
Μία.
Την έχασαν.

Και τώρα, το σώμα της μικρής –που δεν έφταιξε σε τίποτα– γίνεται πρωτοσέλιδο, ενώ οι αρμόδιοι κρύβονται πίσω από δηλώσεις.
Κι εμείς; Εμείς απλώς παρακολουθούμε. Άλλοι συγκλονισμένοι. Άλλοι «δεν προλάβαμε να διαβάσουμε».
Αλλά όλοι, λίγο ένοχοι.

Γιατί τα παιδιά δεν τα σκοτώνουν μόνο οι γονείς. Τα σκοτώνει και η κοινωνική αδιαφορία.
Τα σκοτώνει και η "γραφειοκρατία".
Τα σκοτώνει και η "άντε μωρέ, δικός μας είναι αυτός, άστην τώρα τη μάνα...".

Ας γίνει αυτό το παιδί μια φωνή.
Μια κραυγή για όσα πρέπει να αλλάξουν. Όχι άλλη σιωπή. Όχι άλλη παράβλεψη. Όχι άλλη απώλεια.

 MusicKousKous