Ο Γιάννης «Μάγειρας» Λάλας δεν έπεσε τυχαία. Του την έκοψαν με τρόπο που δεν αφήνει χώρο για σπαραχτικούς τίτλους ή εύκολες ηθικολογίες: καλάσνικοφ, καμένο όχημα, ξενοδοχείο — όλα τα στοιχειώδη του επαγγελματικού ξεκαθαρίσματος.
Όποιος νομίζει ότι η νύχτα είναι ρομαντική, ας ξανασκεφτεί το προφίλ της: είναι ωμή, οργανωμένη και χωρίς εύνοια για δεύτερες ευκαιρίες.
Ο Λάλας ήταν άνθρωπος με βεβαρημένο παρελθόν — μπλέχτηκε σε δίκτυα, μπήκε στο κάδρο για τη δολοφονία Καραϊβάζ, έφτασε στο εδώλιο και βγήκε αθώος λόγω αμφιβολιών. Είχε γλιτώσει παλιότερα από απόπειρα ζωής του, αλλά αυτή τη φορά δεν υπήρχε επιστροφή.
.jpg)
Η αθώωση στο δικαστήριο δεν λειτουργεί σαν ασπίδα στις παρέες που πληρώνουν και διατάσσουν. Η νύχτα θυμάται και τιμωρεί με δικά της κριτήρια.
Και μην ψάχνεις καθησυχαστικές εξηγήσεις: αυτό δεν ήταν πράξη απελπισίας ή προσωπικής αντιδικίας που ξεφύγει.
Ήταν μήνυμα. Μια κομψή, αιματοβαμμένη ειδοποίηση σε όποιον παίζει διπλό παιχνίδι· σε όποιον αλλάζει… συμμαχίες σαν πουκάμισα. Όσοι κερδίζουν από το κενό που αφήνει ο «Μάγειρας» δεν θα δακρύσουν — θα μετρήσουν μερτικά καινούργια μερίδια στην νυχτερινή αγορά: πρατήρια, λαθρεμπόρια, προστασίες και ροές μαύρου χρήματος.
Η Αστυνομία θα ψάξει για νήματα, αποτυπώματα και βιντεοληπτικό υλικό. Θα μιλήσουν για προανακρίσεις και συλλήψεις «στο άμεσο μέλλον». Κάθε φορά που ακούς αυτές τις φράσεις, βάλε ένα ερωτηματικό δίπλα: πόσες από αυτές τις έρευνες φέρνουν πίσω το δίκτυο του χρήματος; Πόσες το κόβουν στη ρίζα; Η απάντηση συνήθως είναι ψυχρή: όχι αρκετές.
Αυτό που αποκαλύπτει η εκτέλεση στην Αράχωβα είναι κάτι απλό και τρομακτικό: το ελληνικό οργανωμένο έγκλημα δεν είναι μόνο «σκιές στα βράχια» — είναι δομημένο επιχειρηματικά, με λογιστήρια και «συμφωνίες» που αποφασίζουν ζωές. Και όταν οι νόμιμοι θεσμοί αργούν ή φτύνουν λόγο, η ιστορία επαναλαμβάνεται με κόκκινα γράμματα.
Για τους κοντινούς του: δεν είναι μόνο ένα όνομα σε ένα ρεπορτάζ. Είναι οικογένεια, φίλοι, σπίτια που μένουν μετά σε αναμονή. Για την κοινωνία: είναι μια ξεκάθαρη υπενθύμιση πως η βία των κυκλωμάτων δεν περιορίζεται σε ταινίες — προσγειώνεται στα ξενοδοχεία, στους επαρχιακούς δρόμους, στις καθημερινές διαδρομές.
Και για όσους περιμένουν θέατρο και σκανδαλοθηρικά αναγνώσματα: πρόσεξε το εξής. Τα ξεκαθαρίσματα δεν τελειώνουν με έναν τίτλο άρθρου. Αφήνουν ίχνη — οικονομικά, κοινωνικά, πολιτικά. Αν δεν στριμώξεις το πρόβλημα εκεί που πονάει (στην είσπραξη, στις τράπεζες, στην παγκόσμια συνεργασία), το παιχνίδι θα συνεχιστεί και οι «τίτλοι» θα αλλάζουν, αλλά το ίδιο αίμα θα γράφει τις σελίδες.
Ο «Μάγειρας» κόπηκε· το μαχαίρι ήταν επαγγελματικό, όχι προσωπικό. Κι όσο αυτό παραμένει αλήθεια, μην περιμένουμε δραματικές αλλαγές με λυγμούς της τελευταίας στιγμής. Η νύχτα διεκδικεί το χώρο της — και το τίμημα γράφεται με σφαίρες.
Αναρτήσεις
