Σενάριο επιστημονικής φαντασίας — ή μήπως απλώς μια τυπική μέρα στην Ελλάδα του 2025;
Είσαι αστυνομικός των ΜΑΤ.
Σε στέλνουν σε ένα νοσοκομείο όπου πρόκειται να εμφανιστεί ο Πρωθυπουργός. Διαταγές σαφείς: «Μην αφήσετε κανέναν να πλησιάσει, μην αφήσετε τίποτα να χαλάσει την εικόνα».
Μπροστά σου, μια ομάδα πολιτών κρατά πανό: «Τα νοσοκομεία τα πλήρωσε ο λαός, δεν τα χαρίζουμε σε κανέναν».
Τους θεωρείς «ταραξίες», τους απωθείς, ρίχνεις σπρωξιές και σπρέι πιπεριού. Η αποστολή ολοκληρώθηκε. Εικόνα άψογη. Το σύστημα σε ευχαριστεί.
Μόνο που λίγες ώρες μετά, το σενάριο γυρίζει μπούμερανγκ.
Ο πατέρας σου νιώθει πόνο στο στήθος. Τον πηγαίνεις εσπευσμένα στο ίδιο νοσοκομείο. Δεν υπάρχει κρεβάτι, μόνο ράντζα στους διαδρόμους. Περιμένετε ώρες. Κανείς δεν έχει χρόνο. Κανείς δεν προλαβαίνει.
Τον βλέπεις να πονάει, να ντρέπεται που είναι ξαπλωμένος σε κοινή θέα, να σε παρακαλάει να βρεις έναν γιατρό. Κι εσύ κοιτάς γύρω σου — τους ίδιους διαδρόμους που το πρωί φύλαγες για να μη «χαλάσει η εκδήλωση».
Κάπου ανάμεσα στο σπρέι πιπεριού και το ράντζο, συνειδητοποιείς κάτι:
Το πρόβλημα δεν είναι ποιος φωνάζει, αλλά ποιος ακούει.
Και το αληθινό σενάριο επιστημονικής φαντασίας είναι να πιστεύουμε πως ζούμε σε μια κανονική χώρα.
Αναρτήσεις
