Όταν οι γείτονες ξέρουν περισσότερα απ’ όσα λένε.

 

 

 

Η υπόθεση της Φοινικούντας και ο “ήσυχος” 22χρονος της Καλλιθέας

Όταν οι τοίχοι μιας πολυκατοικίας στην Καλλιθέα θα μπορούσαν να μιλήσουν, θα έλεγαν πολλά.

 
Για τον νεαρό που, όπως λένε οι γείτονες, «έκανε φασαρίες, έβριζε χυδαία» και γύριζε στο σπίτι του σαν να είχε προσωπική σύμβαση με το χάος. Για τις φωνές που ακούγονταν από το διαμέρισμά του, για τις κοπέλες που έμπαιναν και έβγαιναν τρομαγμένες, για τα βράδια που το μόνο “καλό βράδυ” ήταν αυτό που δεν τον άκουγες.

Ο 22χρονος που σήμερα κατηγορείται για τη διπλή δολοφονία στη Φοινικούντα, φαίνεται πως δεν έπεσε ξαφνικά από τον ουρανό της βίας.
Οι φασαρίες, οι ύβρεις, οι καβγάδες στην πολυκατοικία της Καλλιθέας ήταν το trailer μιας ιστορίας που έμελλε να σοκάρει τη χώρα.

Και τώρα, οι ίδιοι γείτονες που κάποτε «δεν ήθελαν μπλεξίματα», θυμούνται τα πάντα.
Τις βρισιές, τις απειλές, τη στιγμή που μια ηλικιωμένη τόλμησε να του ζητήσει ησυχία και πήρε πίσω μια χυδαία επίθεση για “απάντηση”.
Τώρα όμως τα θυμήθηκαν όλοι — όταν πια οι φωνές δεν ακούγονται, γιατί τις κάλυψε το αίμα.

Ο κατηγορούμενος, που συνελήφθη ως φυσικός αυτουργός, εμφανίζεται σιωπηλός — “σφίγγα” τον λένε όσοι τον ανακρίνουν.
Ισχυρίζεται ότι είχε κακοποιηθεί στο παρελθόν από το θύμα, ότι πήγε να τον “εκβιάσει” και όχι να τον σκοτώσει.
Βολική ιστορία ή θλιβερή αλήθεια; Στο μεταξύ, το σενάριο μυρίζει πολλούς ρόλους: συνεργούς, διαθήκες που αλλάζουν ξαφνικά, κι ένα σκούτερ με θήκη κιθάρας — ναι, κιθάρας — που έγινε το πιο παράξενο όργανο εγκλήματος της χρονιάς.

Όσο για τους γείτονες, τώρα μιλούν όλοι. Για εκείνον που “κάτι δεν πήγαινε καλά”.
Μόνο που το “κάτι” έγινε έγκλημα.
Και η σιωπή τους — όσο κι αν δεν γράφεται σε δικογραφίες — μένει κι αυτή συνένοχη.

Γιατί αν κάτι αποδεικνύει αυτή η ιστορία, είναι ότι τα πιο σκοτεινά πράγματα δεν γίνονται στο πουθενά.
Γίνονται δίπλα μας. Πίσω από έναν τοίχο που απλώς δεν θέλαμε να ακούσουμε.

 

 

musickouskous