Κάθε χρόνο, η 28η Οκτωβρίου ξυπνά μέσα μας εικόνες από ηρωισμούς, από στρατιώτες με μπότες γεμάτες λάσπη και από ένα απλό, αλλά αξεπέραστο «Όχι».
Ναι, ένα «Όχι» που δεν ήταν απλώς λέξη· ήταν στάση, ήταν αντίσταση, ήταν ολόκληρη γενιά που αποφάσισε να πει «ως εδώ».
Το 1940, ενώ η Ευρώπη φλέγονταν, η Ελλάδα δεν σκύβει. Στάθηκε όρθια, και μάλιστα με το κεφάλι ψηλά, αποδεικνύοντας ότι ακόμα και μια μικρή χώρα μπορεί να κάνει τεράστια πράγματα όταν δεν υποτάσσεται. Οι δρόμοι γέμισαν στρατιώτες που πήγαιναν στο μέτωπο χωρίς να ξέρουν αν θα γυρίσουν. Οι γυναίκες πίσω τους κρατούσαν τα σπίτια όρθια και τις καρδιές τους πιο δυνατές από ποτέ.
Σήμερα, όμως, η 28η μοιάζει πιο πολύ με… ευκαιρία για παρελάσεις, τυπικά λόγια από μεγάφωνα και φωτογραφίες στο Instagram με «κόκκινα γαρύφαλλα». Το αληθινό «Όχι», όμως, παραμένει ζωντανό. Είναι εκεί, κρυφό, σαν υπενθύμιση ότι η αντίσταση δεν μετριέται με φώτα πλατείας ή με hashtags.
Η Ιστορία δεν γράφεται μόνο από τους νικητές. Γράφεται από όσους λένε «όχι» όταν όλοι οι άλλοι λένε «ναι». Και αυτό το «όχι», το αληθινό και το γενναίο, αξίζει να το τιμούμε… όχι με λόγια, αλλά με πράξεις.
Αναρτήσεις
