Η Άννα Φλωρινιώτη έχει περάσει μέσα σε λίγους μήνες όσα δεν αντέχει άνθρωπος.
Η απώλεια του πατέρα της, Γιάννη Φλωρινιώτη, και λίγο αργότερα του αδελφού της, Νίκου, από καρκίνο στα 39, τής άλλαξαν τη ζωή από τη μία μέρα στην άλλη. Και το λέει χωρίς περιστροφές: δεν είναι καλά — και όσο περνά ο καιρός, ο πόνος βαραίνει περισσότερο.
Από τις πίστες και τα φώτα, σήμερα δουλεύει στην υποδοχή κομμωτηρίου. Όχι επειδή «το γύρισε», αλλά επειδή η ζωή πολλές φορές σε τραβά από το γιακά και σε φέρνει στην πραγματικότητα. Το τραγούδι παραμένει μέσα της, αλλά πλέον λειτουργεί ως καταφύγιο, όχι ως επάγγελμα.
Μιλά ανοιχτά για τον ψυχικό της αγώνα, για το tattoo που έκανε με το πρόσωπο του αδελφού της, για να τον νιώθει πιο κοντά, και για τη μάχη που δίνει καθημερινά για να ξανασταθεί στα πόδια της. Στήριγμά της, η 20χρονη κόρη της — ο μόνος λόγος που συνεχίζει να παλεύει.
Δεν ωραιοποιεί τίποτα. Η Άννα βρίσκεται σε μια νέα φάση ζωής, πιο γήινη και πιο σκληρή, αλλά ειλικρινή. Κι αυτή η αλήθεια αξίζει να ακουστεί.
Αναρτήσεις
