Το «Αν ξαναγεννιόμουνα» της Αλέκας Κανελλίδου δεν είναι απλά ένα παλιό τραγούδι· είναι μια ωδή στη βαθιά αίσθηση της αγάπης και της νοσταλγίας.
Κάθε στίχος του μιλάει για τις επιλογές που κάνουμε, τις ευκαιρίες που χάνουμε και τα συναισθήματα που μένουν ανεξίτηλα στο χρόνο. Η φωνή της Κανελλίδου, γεμάτη συναίσθημα και τρυφερότητα, σε ταξιδεύει σε μια εποχή όπου οι λέξεις είχαν βάρος και η μουσική αγκάλιαζε την ψυχή.
Το τραγούδι αυτό, παρά τα χρόνια που πέρασαν, συνεχίζει να συγκινεί, γιατί θίγει κάτι που δεν φθείρεται ποτέ: την ανάγκη μας να αγαπήσουμε και να αγαπηθούμε, να ζήσουμε με ένταση και να αναπολήσουμε με γλυκιά μελαγχολία τις στιγμές που μας καθόρισαν. Η απλότητα της μελωδίας σε συνδυασμό με τους στίχους που μιλούν κατευθείαν στην καρδιά, το καθιστούν αληθινά διαχρονικό.
Και ίσως, σε κάθε μας ακρόαση, να αναρωτιόμαστε: Αν ξαναγεννιόμουνα, θα έκανα τα ίδια λάθη ή θα τολμούσα να αγαπήσω πιο πολύ, πιο αληθινά;

