Ο Θανάσης Βισκαδουράκης, γνωστός για την ειλικρίνεια και την αμεσότητά του, μοιράστηκε πρόσφατα σκέψεις για την πορεία του στον χώρο της υποκριτικής.
Όπως ο ίδιος εξομολογείται, η υποκριτική δεν ήταν προαποφασισμένο επάγγελμα για εκείνον.
«Δεν ήθελα να γίνω ηθοποιός. Δεν ήξερα τι ήθελα να γίνω», λέει. «Άφησα τη ζωή να με πάει και τελικά μου έφερε ένα επάγγελμα που αγάπησα». Αυτή η στάση δείχνει πόσο σημαντικό είναι για εκείνον να μένει αυθεντικός και να μην κυνηγάει τη φήμη ή την αναγνώριση.
Ο Θανάσης τονίζει πως για εκείνον η προσωπική ηθική και η καθαρή συνείδηση έχουν μεγαλύτερη αξία από τα φώτα της δημοσιότητας: «Δεν έχω πάρει ούτε ένα ευχαριστώ. Δεν κοιτούσα τη φήμη μου, κοιτούσα κάθε μέρα να έχω καθαρή τη συνείδησή μου».
Παράλληλα, η σχέση του με τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο, ο οποίος είναι και νονός του γιου του, φαίνεται να τον έχει σημαδέψει. «Είμαι δίπλα στον Αρχιεπίσκοπο από το 1975. Έχω μια φωτογραφία που μου έδωσε ο ίδιος, που είμαι δίπλα του πέντε-έξι χρόνων, και τώρα είναι ο γιος μου μαζί του», λέει. Η συμβουλή που έλαβε από εκείνον; Να παραμείνει ο εαυτός του και να είναι καλό παιδί.
Η πορεία του Θανάση Βισκαδουράκη δείχνει πως η επιτυχία μπορεί να προκύψει ακόμα και όταν η ζωή σε οδηγεί… κατά τύχη. Και τελικά, αυτό που μετράει δεν είναι η αναγνώριση, αλλά η αυθεντικότητα και η συνέπεια με τον ίδιο σου τον εαυτό.
Αναρτήσεις
