Ένας 63χρονος καταδικάστηκε σε 44 χρόνια κάθειρξη επειδή βίασε δύο 12χρονα αγόρια.
Και ξέρεις τι είπε για να δικαιολογηθεί;
Ότι είχε αναπτύξει “συναισθηματικούς δεσμούς” και ότι ήταν με συναίνεση.
Συναισθηματικοί δεσμοί; Με παιδιά;
Αν η αθλιότητα είχε στόμα, αυτό θα ήταν το επιχείρημά της.
Ούτε ένα ελαφρυντικό δεν του αναγνωρίστηκε — και ευτυχώς, γιατί η Δικαιοσύνη σπάνια θυμάται πως η λέξη “ανήλικος” δεν σηκώνει διαπραγμάτευση.
Όχι, δεν ήταν “σχέση”, δεν ήταν “πάθος”, δεν ήταν “δεσμός”.
Ήταν κακοποίηση, βιασμός, βρωμιά.
Κι όσο υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που ψάχνουν τρόπο να το ντύσουν με λέξεις, να το κάνουν “ανθρώπινο”, να το “εξηγήσουν” — τόσο θα χρειάζονται τέτοιες ποινές για να θυμίζουν τι σημαίνει πραγματικά τέρας.
Η κοινωνία δεν χρειάζεται άλλα «πώς έφτασε ως εκεί».
Χρειάζεται μόνο ένα ως εδώ.